Geçen gün çok sevgili arkadaşım Suna'cığım bize harika bir hediye getirmiş, çoookk uzaklardan, Elazığ'dan. Elazığ'ın meşhur tulum peyniri. Küçükken yengeme her gittiğimizde bize kendi yaptığı çörek otlu tulum peynirinden çıkarır ve sıcak pideyle beraber ikram ederdi. İşte o yüzden tulum peyniri beni hep çocukluğumun o mis kokulu günlerine götürür. Tulum peynirini çok sevmemin nedeni de budur belki!
Neyse çok uzatmıyayım, peynirin geldiği gün evde yemek olmasına rağmen dayanamayıp, tulum peyniri-kavun ve fırından yeni çıkmış sıccccak sımsıcak pide üçlüsünü yemeyi tercih ettik eşimle. Lezzet bir harikaydı ve sıcak pideyi soğutmamak adına fotoğrafından da belli olduğu üzere ancak bitmeye yakın aklımıza gelebildi, görüntülemek.
Evet! Lezzet harikaydı ama hepsinden de önemlisi,
bütün lezzetlerden de harika olanı,
benim canım arkadaşımın, Suna'cığımın,
benim çok sevdiğimi hatırlayarak uzaaakk diyarlardan gelirken bizleri düşünmesiydi. Ben ve eşim, beni o eski günlerime götüren (ayrıca sayemizde çooookkkk ..... şeylere katlanan, onlar ne olduğunu iyi bilirler!) sevgili arkadaşım Suna'ya ve eşine buradan çoookkkk teşekkür ediyoruz! Ayrıca biricik kızlarını sevgili Sinemis'imizi koccamaaan öpüyoruz. İyi ki varsınız! İyi ki sizi tanımışız!
0 Comment
more_vert